"Ο Ρισάρ Μπελιβό, PhD, ερευνητής βιοχημείας και καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Μόντρεαλ, διευθύνει ένα από τα μεγαλύτερα εργαστήρια μοριακής ιατρικής στον κόσμο που ειδικεύεται στην βιολογία του καρκίνου. Συνεργάζεται με μεγάλους φαρμακευτικούς ομίλους όπως η AstraZeneca, η Novartis, η Sandoz, η Wyeth και η Merck για να εντοπίσει τους μηχανισμούς που καθιστούν αποτελεσματικά τα αντικαρκινικά φάρμακα. (...) Οι φαρμακοβιομηχανίες αναζητούσαν εδώ και μερικά χρόνια νέα συνθετικά μόρια που να μπορούν να εμποδίσουν την ανάπτυξη νέων αιμοφόρων αγγείων τα οποία χρειάζονται οι όγκοι για να αναπτυχθούν.
Μια μέρα ο Μπελιβό έτυχε να διαβάσει ένα επαναστατικό άρθρο που είχε δημοσιευτεί στο έγκυρο περιοδικό Nature. Σε αυτό το άρθρο, οι Yihai Cao, PhD, και Renhai Cao, PhD, δύο ερευνητές από το Ινστιτούτο Καρολίνσκα της Στοκχόλμης, έδειξαν για πρώτη φορά ότι μια τροφή τόσο συνηθισμένη όσο το πράσινο τσάι μπορεί να εμποδίσει την αγγειογένεση χρησιμοποιώντας τους ίδιους μηχανισμούς με τα υπάρχοντα φάρμακα. Δύο με τρία φλιτζάνια την ημέρα ήταν αρκετά.
Αυτή η ιδέα του φάνηκε εκπληκτική. Έπρεπε να ψάξει στον τομέα της διατροφής φυσικά! Όλα τα δεδομένα της επιδημιολογίας την επιβεβαίωναν. Η κύρια διαφορά ανάμεσα στους πληθυσμούς με τις υψηλότερες και τις χαμηλότερες συχνότητες καρκίνου ήταν η διατροφή τους. Όταν οι Ασιάτες εμφανίζουν καρκίνο του μαστού ή του προστάτη, οι όγκοι συνήθως είναι πολύ λιγότερο επιθετικοί από των Δυτικών. Στην πραγματικότητα, όπου καταναλώνεται άφθονο πράσινο τσάι, υπάρχουν χαμηλότερα ποσοστά καρκίνου. Για πρώτη φορά ο Μπελιβό αναρωτήθηκε μήπως τα χημικά μόρια που περιέχουν ορισμένες τροφές έχουν ισχυρή αντικαρκινική δράση. (...) Η ομάδα του περιλάμβανε 50 ερευνητές και είχε στην διάθεσή της εξοπλισμό αξίας 20 εκατομμυρίων δολαρίων. Αν αποφάσιζε να τη στρέψει στην έρευνα για αντικαρκινικές τροφές θα μπορούσε να κάνει γρήγορη πρόοδο. Ήταν όμως ριψοκίνδυνη απόφαση. Αφού δεν είναι δυνατόν να κατοχυρώσει κανείς μια τροφή, και επομένως να έχει οικονομικές απολαβές, ποιος θα πλήρωνε για όλη αυτή την έρευνα; (...) Αλλά η ίδια η ζωή ώθησε τον Μπελιβό να κάνει το άλμα που δεν είχε ρισκάρει κανένα άλλο εργαστήριο στον κόσμο.
Μια Πέμπτη βράδυ ο Μπελιβό έλαβε ένα απεγνωσμένο τηλεφώνημα όπου πληροφορήθηκε πως ένας φίλος του είχε καρκίνο στο πάγκρεας. Ο Λένι ζούσε στην Νέα Υόρκη και έπειτα από εξετάσεις στο νοσοκομείο Μεμόριαλ Σλόαν - Κέτερινγκ -ένα από τα μεγαλύτερα αντικαρκινικά κέντρα στις Ηνωμένες Πολιτείες- οι ιατροί του είπαν πως έχει μόνο μερικούς μήνες ζωής.
Ο Λένι θύμιζε χαρακτήρα από βιβλίο. Ήταν μεγαλόσωμος, με βροντερό γέλιο και τρομερές κρίσεις θυμού, και του άρεσε το πόκερ και τα τυχερά παιχνίδια. Η ζωή του μοίρασε άσχημο χαρτί, είπε στον Μπελιβό, αλλά για άλλη μια φορά θα δοκίμαζε την τύχη του μέχρι το τέλος. Μήπως είχε να του προτείνει κάποια λύση; Ήταν πρόθυμος να πάει ως την άκρη της Γης και να πάρει μέρος σε οποιοδήποτε πειραματικό πρωτόκολλο μπορεί να του σύστηνε.
Η γυναίκα του Λένι σχεδόν δεν μπορούσε να μιλήσει στο τηλέφωνο. Έλεγε ότι οι δυο τους ήταν τριάντα δύο χρόνια μαζί, ότι δεν είχαν χωριστεί ποτέ. Δεν μπορούσε να δεχτεί ότι θα τελείωναν όλα έτσι, τόσο ξαφνικά. Ικέτευε για λίγο περισσότερο χρόνο.
Ο Μπελιβό ζήτησε να του στείλουν τον ιατρικό φάκελο και το επόμενο πρωί άρχισε να ψάχνει στις διεθνείς βάσεις δεδομένων για τις πιο πρόσφατες ερευνητικές δοκιμές. Αλλά υπήρχαν ελάχιστες για καρκίνο στο πάγκρεας, και όσες υπήρχαν δεν έπαιρναν ασθενείς σε τόσο προχωρημένο στάδιο. Αποκαρδιωμένος, τηλεφώνησε στη γυναίκα του Λένι το ίδιο βράδυ για να της πει ότι δεν βρήκε τίποτα. Εκείνη άρχισε να κλαίει. Του είπε ότι είχε ακούσει για το ενδιαφέρον του για τη διατροφή και τον καρκίνο. Είχε σκοπό να φροντίσει τον Λένι από την αρχή ως το τέλος, καθημερινά, είπε. Ότι ο Λένι θα έκανε ό,τι του έλεγε εκείνη, και πως αν ο Μπελιβό είχε κάποιες προτάσεις θα τις δοκίμαζαν όλες. Δεν είχαν τίποτα να χάσουν.
Όντως δεν είχαν τίποτα να χάσουν. Αν οι ιδέες του ήταν σωστές, ήταν η κατάλληλη ευκαιρία για να δώσει σε κάποιον την ευκαιρία να επωφεληθεί από αυτές. Όλο το σαββατοκύριακο ο Μπελιβό έψαχνε στη βάση δεδομένων της MedLine (ένα ψηφιακό αρχείο όλων των ιατρικών άρθρων που δημοσιεύονται σε όλο τον κόσμο, οργανωμένο από την αμερικάνικη Εθνική Ιατρική Βιβλιοθήκη στην Ουάσινγκτον). Βρήκε άρθρα από διάφορες πηγές για τροφές για τις οποίες είχε αποδειχθεί ότι καταπολεμούν τον καρκίνο. Υπολόγισε τα φυτοχημικά που μπορούν να συγκεντρωθούν από τις ποσότητες που χρησιμοποιούνται στο μαγείρεμα, αξιολόγησε την αφομοίωση τους από το έντερο και τη βιοδιαθεσιμότητά τους για τους ιστούς. Ύστερα από δύο μέρες εντατικής δουλειάς είχε έτοιμο ένα πρώτο κατάλογο "τροφών που καταπολεμούν τον καρκίνο", πάνω στον οποίο θα στήριζε αργότερα ένα βιβλίο (Belivau R. and Gingras D., Foods that fight cancer, New York: McClelland&Stewart Ltd, 2006). Ο κατάλογος περιλάμβανε μεταξύ άλλων, διάφορα είδη λάχανου, μπρόκολο, σκόρδο, σόγια, πράσινο τσάι, χρυσόρριζα, φραμπουάζ, μύρτιλλα, μαύρη σοκολάτα. Το βράδυ εκείνης της Κυριακής, τηλεφώνησε στη γυναίκα του Λένι για να της δώσει τον κατάλογο, μαζί με μια σειρά οδηγίες: "Ο καρκίνος είναι σαν τον διαβήτη. Πρέπει να τον φροντίζεις κάθε μέρα. Έχεις μερικούς μήνες. Πρέπει να τρώει τροφές από αυτό τον κατάλογο σε κάθε γεύμα μέσα σε αυτή την περίοδο, χωρίς εξαιρέσεις. Δεν είναι για να τις τρώει μόνο που και που. Και δεν πρέπει να ξεφύγεις καθόλου από αυτό τον κατάλογο". Της είπε επίσης ότι απαγορεύονται όλα τα λίπη εκτός από το ελαιόλαδο, το έλαιο κανόλα και το λιναρέλαιο, για να αποφεύγει τα ωμέγα-6 που διευκολύνουν την φλεγμονή. Της σύστησε μερικές ιαπωνικές συνταγές που γνώριζε και του άρεσαν ιδιαίτερα. Η γυναίκα του Λένι κρατούσε σημειώσεις και του υποσχέθηκε να φτιάχνει αυτά τα φαγητά καθημερινά. Ήταν η μοναδική ελπίδα που είχε.
Στην αρχή η γυναίκα του Λένι του τηλεφωνούσε συχνά. Εφάρμοζε με απόλυτη ακρίβεια όσα της είχε πει, αλλά ήταν τρομοκρατημένη. Έκλαιγε ακόμη από το τηλέφωνο. "Δεν θέλω να τον χάσω... Δεν θέλω να τον χάσω..." Έπειτα από δύο εβδομάδες, η φωνή της άλλαξε. "Είναι η πρώτη φορά που σηκώθηκε τους τελευταίους τέσσερις μήνες", είπε. "Σήμερα έφαγε με όρεξη". Η βελτίωση συνεχιζόταν μέρα με τη μέρα. "Νιώθει καλύτερα... Περπατάει... Βγήκε έξω..." Ο Μπελιβό δεν πίστευε στα αυτιά του. Σε τελική ανάλυση ήταν καρκίνος στο πάγκρεας, ένας από τους πιο επιθετικούς. Αλλά δεν υπήρχε αμφιβολία ότι κάτι άλλαζε στο εξαντλημένο σώμα του Λένι.
Ο Λένι έζησε τεσσεράμισι χρόνια. Για πολύ καιρό ο όγκος του ήταν σταθερός και μάλιστα υποχώρησε σχεδόν κατά ένα τέταρτο. Ο Λένι επανήλθε στις συνηθισμένες ασχολίες του και στα ταξίδια του. Ο ογκολόγος του στη Νέα Υόρκη δήλωσε ότι δεν είχε ξαναδεί ποτέ του τέτοιο πράγμα. Για ένα διάστημα ήταν λες και ο Λένι είχε τον καρκίνο μέσα του χωρίς να είναι άρρωστος, παρόλο που το σώμα του τελικά υπέκυψε".
Αυτό είναι ένα ακόμα απόσπασμα από το βιβλίο του Δρ Νταβίντ Σερβάν - Σρέμπερ "Anticancer, Ένας νέος τρόπος ζωής" (Εκδόσεις Ψυχογιός, Αθήνα 2008) που νομίζω περιγράφει πολύ γλαφυρά πόσο σημαντικό ρόλο παίζει η διατροφή στην αντιμετώπιση του καρκίνου. Και αν μια σωστή διατροφή μπορεί να αντιμετωπίσει τον καρκίνο, τότε προφανώς μπορεί και να τον προλάβει, καθώς και να μας βοηθήσει σε οποιαδήποτε άλλη ασθένεια. Θα ακολουθήσουν διάφορα ποστ στο μέλλον που θα αφορούν την διατροφή, θέλω όμως τώρα να πω λίγα πράγματα για το πράσινο τσάι και την παρασκευή του, ώστε αν κάποιος θέλει να πίνει μία ή παραπάνω κούπες, τουλάχιστον να το φτιάχνει σωστά.
ΠΡΑΣΙΝΟ ΤΣΑΙ: Χρήσιμες πληροφορίες και οδηγίες παρασκευής
Το καλύτερο πράσινο τσάι από όλα λένε πως είναι το ιαπωνικό γιατί περιέχει περισσότερες πολυφαινόλες συμπεριλαμβανομένων των κατεχινών και συγκεκριμένα του EGCG (epigallocatechin gallate), που εμποδίζει την δημιουργία νέων αιμοφόρων αγγείων που τρέφουν τους όγκους. Η κατανάλωση του ενεργοποιεί ένζυμα στο συκώτι που απομακρύνουν τις τοξίνες και ευνοούν τον θάνατο των καρκινικών κυττάρων. Εργαστηριακά έχει βρεθεί πως αυξάνει την επίδραση της ακτινοθεραπείας στα καρκινικά κύτταρα.
Πίνετε δύο με τρεις κούπες την ημέρα μέσα σε μια ώρα από την παρασκευή του γιατί οι κατεχίνες καταστρέφονται το πολύ μέσα σε δύο ώρες από την απελευθέρωσή τους. Αφήνετε το φακελάκι για τουλάχιστον πέντε με οκτώ λεπτά (ιδανικά δέκα λεπτά) μέσα σε νερό θερμοκρασίας περίπου 70 βαθμών (λίγο πριν την βράση). Να είστε επιφυλακτικοί με το μέλι, εννοείται απαγορεύεται εντελώς κάθε είδους ζάχαρη (εκτός αν θέλετε να χρησιμοποιήσετε στέβια ή σιρόπι αγαύης ή κάτι άλλο εξίσου φυσικό κι ανεπεξέργαστο). Προσωπικά βάζω λίγο λεμόνι μόνο, αποκτά υπέροχη γεύση (και ως γνωστόν, το λεμόνι έχει επίσης αντικαρκινικές ιδιότητες).
ΥΓ. Αν θέλετε να ενημερώνεστε για όλα τα νέα που αφορούν την πρόληψη ή/και θεραπεία του καρκίνου με φυσικές μεθόδους, μπορείτε να μας ακολουθήσετε και στο facebook.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου